Yıllar önce bununla ilgili bir anımı paylaşmıştım, yardım ettiğim bir teyze sırtımı sıvazlayıp, “ben kimi sıvazlarsam onun dileği olur kızım” demişti de o an dileyecek hiç bir şey bulamamıştım. Buna o kadar şaşırmıştım ki, ne mutlu bana istediğim herşeye sahibim demekki demiştim.
Fakat ilk defa gerçekten sakin bir müzik açıp uyumak için yattığımda kendimi hayal edecek güzel bir anın içinde bulamadım. Hayal edecek bir şey bulamadım. Tüm hayallerimi gerçekleştirdiğimden mi?…hayır, tüm hayallerimden vazgeçtiğimden mi?…hayır. Sanırım hayallerim realitenin dünyasında restorasyona girdiğinden diye düşündüm. Bir yanım da acaba mutsuz muyum diye sordu, buna da cevabım hayır oldu.
İnsan neden hayal edecek birşey bulamaz sorusu, fal baktırmaktan vazgeçmekle, yağmur vakti duaları bırakmakla, dilek kuyularına para atmamakla, “kirpiğin gözüne düşmüş hadi bir dilek tut” denildiğinde tutacak birşey bulamamakla eşdeğer mi? Yoksa hayallerimin fantastikliğine yakışır bir dünya yaratamadığımdan mı, yoksa yoksa artık teslim olmak mı? Beyaz bayrağı çekip sallamak mı?
Sorunun cevabını size bıraktım. Ben hayallerimi koyduğum yerde bulmaya çok alışkınım. Bazen onları bir müziğin notasına, bazen bir kokuya, bazen avucumun içindeki bir sıcaklığa saklardım. Nereye baktıysam bulamadığım hayallerimin yenilerini gelin birlikte inşa edelim.
Hiç hayal kurmayanları, kurmayı bilmeyenleri, realistleri, olumsuz düşüncelerle etrafı sarılmış hissedenleri, benim gibi hayallerini koyduğu yerde bulamayanları, çoktan hepsini gerçekleştirdim yenisi lazım diyenleri buraya bekliyorum.
Birlikte tamamen özgür olacağınız filleri uçurup yıldızların burnuna dokunabileceğiniz kendimize özel bir dünya yaratalım.
Ah hayallerimi işte tam buraya koymuşum.
Buraya koymuşum.
Kimler benimle?